---

Sint-Katarina est au milieu d'Assebroek, deelgemeente van de Belgische stad Brugge. De dichtbevolkte wijk ligt net ten zuidoosten van de historische binnenstad en wordt verder in het noorden begrensd door by wijk Sint-Kristoffel, in het oosten door by wijk Maria Assumpta, in het zuiden door by wijk Steenbrugge, en in het west hen west hen -Brugge en Sint-Michiels.

En 1270, c'était voor het eerst sprake van de Sint-Katarinaparochie, gesticht als dochterparochie van de Onze-Lieve-Vrouwekerk à Bruges. Aanleg van de tweede stadsomwalling rond Brugge en 1297 lag ze deels binnen de Brugse poorten (huidige ongeveer Maria Magdalenaparochie) en deels erbuiten, in een gebied dat als "Paallanden" werd aangeduid (grond van de staditad de staditen, grond van de staditen et grond van de rencontré paalwerk).



Reeds in 1270 werd de kerk gebouwd, op grond die geschonken was door Margareta van Constantinopel, gravin van Vlaanderen, hoek van de huidige Vestingstraat en Edward de Denestraat, wat na 1297 in het extra muros-gedeelte was. Deze kerk werd tijdens het conflict rencontré de Gentenaren gesloopt en 1382, en herbouwd rond 1400 op ongeveer dezelfde plaats en met hetzelfde plan. Ze werd opnieuw gesloopt en 1578, net zoals alle andere grote gebouwen buiten de stadsmuren, en dit om strategische redenen tijdens de godsdienstoorlogen.



De parochie bleef bestaan ​​met eigen pastoor, à parochie-zonder-kerk verhuisde meermaals van kapel voor de erediensten. Vanaf 1584 maakte Odegem ook deel uit van de parochie Sint-Katarina, nadat in 1580 het Sint-Trudoklooster werd vernield. Deze toestand bleef bestaan ​​tot 1803, toen een reorganisatie van de Brugse parochies werd uitgewerkt: het gedeelte van de parochie binnen de stadsvestingen werd in 1809 officieel by H. Maria Magdalenaparochie, het gedeelte buiten de stadseweeze .



Op initiatief van keizer Jozef II werden en 1784 par kerkhoven in by steden afgeschaft. De stad Brugge kocht e stuk grond van twee ha groot, toebehorend aan het Sint-Trudoklooster, om een ​​nieuwe begraafplaats aan te leggen. De eerste begrafenis vond plaats en 1787. Het kerkhof werd ingewijd op 3 novembre 1789. En 1820 était de stad volledig eigenaar van het kerkhof, vanaf dan de Centrale Stedelijke Begraafplaats. Enkele uitbreidingen volgden en 1841 en 1864. Heden bevindt zich op het kerkhof, dat in het zuiden van de wijk ligt, ook de Belgische militaire begraafplaats Brugge.

an het begin van de 20e eeuw ontwikkelde zich een bescheiden industriële activiteit langs het kanaal Gent-Brugge en de Baron Ruzettelaan in aan de garen. Er vestigden zich ook eantal horticultuurbedrijven in de omgeving, vaak gespecialiseerd in het kweken van laurierbomen.



Toen rond 1905 La Brugeoise, product van onder meer spoorwegmaterieel, zich vestigde aan de overkant van het kanaal, te Sint-Michiels, kwamen veel werknemers wonen in het nieuwe kwartier ten oosten van de "Steenbrugse Wandeling", zonals by Baronon volksmond werd genoemd. De fabriek was - en is nog steeds - vanuit Sint-Katarina toegankelijk via een voetgangersbrug over het kanaal. De huidige Wantestraat, Barthelsstraat, Korte Dwarsstraat, Kleine Kerkhofstraat, Brugeoisestraat vormden de nieuwe wijk voor arbeiders, bedienden en kaderleden. From wijk groeide en verstedelijkte voort aan een hoog tempo en ook de bevolking nam snel toe.

De Sint-Katarinakerk



Op 1 août 1907 richtten de inwoners uit deze nieuwe woonwijk een verzoekschrift om in deze volkrijke buurt een nieuwe parochie te stichten. Over by noodzaak om een ​​nieuwe parochie op te richten était men het vlug eens, over by grenzen van die parochie verliep de discuter uiterst moeizaam. Uiteindelijk werd by KB van 14 maart 1910 de nieuwe Sint-Katarinaparochie, die de patrones van de eerste Sint-Katarinaparochie aannam, opgericht.



Er was nauwkeurige grensbeschrijving en de parochie telde 3,133 parochianen, waarvan 461 woonden op het grondgebied van Sint-Michiels.



De bouw van een parochiekerk était de eerste belangrijke taak. Ondertussen kon de parochie wel vrij vlug gebruikmaken van een noodkerk: sinds 1908 stond er in de huidige Sint-Katarinastraat e klooster van de Zusters van Spermalie van Brugge met meisjesschool. Vanaf avril 1910 acte de kapel en ananpalende klaslokalen dienst als voorlopige kerk en sacristie.



Besprekingen hoewel voor de bouw van de nieuwe kerk uiterst moeizaam verliepen, met knelpunten rond plaats, subventions, gemeenteraden, kerkfabriek, werd in februari 1912 een wedstrijd uitgeschreven voor architecten. Par jury weerhield het projet van ingénieur-architecte Alfons Van Coillie uit Roeselare en août 1913 werden de plannen goedgekeurd in de gemeenteraad. Les laatste in de rij proviennent de provincieraad en juillet 1914 et le toelage est passé de 1/5 à de totale onkosten.



Porte het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog en 1914 werd de uitvoering van de bouwplannen echter uitgesteld.



En 1932, les montures er nog sont devenues kerk. Alle bouwplannen werden herbekeken on op 31 décembre 1932 konden de notariële akten ondertekend worden voor de bouwterreinen van kerk, pastorie en onderpastorie. En août 1933, Werd Gestart a rencontré de Bouw en en février 1934 était de Kerk Afgewerkt.



Dans une boucle verte du 20e eeuw, à vooral dans un tweede helft ervan, werd de wijk verder volgebouwd, onder andere met nieuwe verkavelingen ten zuidwesten van de Sint-Katarinakerk en appartementsbouw nabij de Buiten Gentpoortvest.

De belangrijkste verkeersassen door- of langsheen Sint-Katarina zijn of N50 (Baron Ruzettelaan), die door het uiterste westen van de wijk loopt, of N337 (Generaal Lemanlaan), lords of noordrand van Sint-Katarina, en R30, langands de wijk.



Lijn 2 van de Brugse stadsbussen bedient de wijk zelf, lijnen 1 en 11 en streeklijnen 62 en 63 bedienen het noorden van de wijk via Generaal Lemanlaan, voorstadslijn 20 en streeklijn 21 bedienen het westen van de Rijon via Baran.

---