---

Het gearticuleerde skelet van een blauwe vinvis is zichtbaar aan de westkant van de promenade, vlak voor de ingang van de galerij naar het Melbourne Museum of Science and Life.

Lorne Stranding



Blauwe walvissen, de grootste dieren aller tijden, worden soms gezien voor de Victoriaanse kust terwijl ze zich langs migratieroutes verplaatsen en zich voeden met kleine wezens die op garnalen lijken.



Soms blijft de blauwe vinvis vastzitten na een grote ramp, zoals een aanvaring met een schip of vanwege een slechte gezondheid. Een ongezonde toestand lijkt de reden te zijn waarom een ​​18,7 m blauwe walvismannetje aan de grond liep en stierf op Cathedral Rock Beach in de buurt van Lorne, West Victoria, in 1992.

De rol van het Victoria's Museum in de stranding van walvissen



Het museum is de officiële accommodatie voor dode exemplaren van Victoriaanse dieren in het wild en de verwerving van belangrijke exemplaren is een belangrijke rol voor museumpersoneel. Als een dode walvis gestrand wordt aangetroffen, wordt contact opgenomen met de zoogdierendienst en worden de details van de streng zoveel mogelijk verkregen. Als het specimen onderzoeks- of tentoonstellingspotentieel heeft, zal het museum trachten het te beschermen.

Plannen om de walvis van Lorne te redden



Meer dan een eeuw geleden werd een groot Victoriaans walvisskelet tentoongesteld in Melbourne. In 1867 werd een skelet van walvis verzameld bij Jan Juc. Professor Frederick McCoy, toenmalig directeur van het museum, beschreef deze activiteit als een walvis. Het enorme exemplaar werd buiten buiten het University of Melbourne Museum tentoongesteld. Helaas is het dramatisch verslechterd in de vele jaren dat het is blootgesteld aan de elementen. In 1899, toen het museum werd overgebracht van de site van de Universiteit van Melbourne naar Swanston Street, werd het niet opgeknapt. Hoewel slechts enkele items uit deze tentoonstelling nog in de collecties aanwezig zijn, blijft het het grootste gearticuleerde walvisskelet op het zuidelijk halfrond.



Toen de blauwe vinvis in Lorne aan de grond liep, was het de bedoeling om de walvis als een gearticuleerd skelet in het nieuwe Melbourne-museum te presenteren. Het redden van de Lorne-walvis was een enorme taak. Bulldozers haalden de walvis van het strand en drie kranen brachten hem over naar een trailer. Het werd zorgvuldig getransporteerd naar het Werribee afvalwaterzuiveringscomplex, dat een geschikte werkplek en voorzieningen had.



Foto's, video's en enkele metingen werden genomen op de hellingsplaats en een meer gedetailleerd karkasonderzoek en autopsie werden uitgevoerd op Werribee. Hoewel de doodsoorzaak niet was vastgesteld, gaf het vet, ongeveer twee centimeter dik, aan dat de walvis niet voedde en in slechte staat verkeerde. Weefselmonsters werden verzameld voor verder onderzoek, met name DNA-analyse, omdat er twee ondersoorten blauwe vinvissen in Australische wateren zijn.



Het vlees werd uit het karkas verwijderd door de voorbereiders van het museum, die ervoor zorgden dat eventueel aan het bot gehecht kraakbeen zo intact mogelijk werd gehouden. Maceratie, waarbij de botten in het water worden ondergedompeld om de zachte weefsels te verwijderen, werd gevolgd door botontvetting in een speciale eenheid van het South Australian Museum. Alle individuele skeletelementen zijn genummerd om een ​​nauwkeurige plaatsing bij het gewricht te garanderen.



Elke dag geopend van 10.00 tot 17.00 uur.

---