---

De oorsprong van de naam van de stad is niet helemaal duidelijk; in het verleden werd aangenomen dat het afkomstig was van Valledolit, Vallis Oleti of Valle de Olit, een Arabier die zogenaamd de stad bezat. Een andere mogelijke oorsprong zou Vallis olivetum kunnen zijn; dat wil zeggen, Vallei van de Olijven, hoewel het gezien het extreme klimaat van de stad niet erg waarschijnlijk is dat er een groot aantal olijfbomen in het gebied was. Een andere theorie, meer geaccepteerd dan de vorige, bevestigt dat de oorsprong van het woord afkomstig is van de Keltische uitdrukking Vallis tolitum (Vallei van de wateren), aangezien de rivier de Pisuerga en de rivier de Esgueva door de stad lopen, die vóór de kanalisatie ervan in in de negentiende eeuw was het verspreid over verschillende takken. Een andere theorie, en deze is waarschijnlijker, is de naam Valladolid, waarvan wordt aangenomen dat deze afkomstig is uit de vallei van de zon of de zonnige vallei; in de middeleeuwen heette het Vallisoletum.



Ten slotte is er ook de theorie van Valladolid als een samentrekking van de vallei van het deksel, een plaats, door zijn vlakte, waar de pre-Romeinse clans en stammen elkaar ontmoetten voor hun gewapende confrontaties.

fundament



Er zijn aanwijzingen uit het lagere paleolithicum, in wezen Acheulean, verzameld aan de oppervlakte in de quartaire terrassen van de rivier Pisuerga, in Canterac (dat momenteel een groot park is aan de rand); maar men kan niet zeggen dat de stad een stabiele bezetting had tot in de middeleeuwen, en dat is mogelijk toen het toponiem ontstond dat haar zijn naam geeft.



Latere nederzettingen in de huidige provincie Valladolid dateren uit de pre-Romeinse tijd, bestaande uit de afzettingen van Vacceanische volkeren, die kolonisten waren met een zeer geavanceerde cultuur, en, net als de rest van de Keltische volkeren, vanuit Noord-Europa naar het schiereiland kwamen. De grootste exponent van deze cultuur in de omgeving, die werd verwoest door de Romeinen, is Pincia (Pintia), in de huidige stad Padilla de Duero.



Jarenlang werd aangenomen dat Valladolid het oude Pincia was, totdat archeologische opgravingen de ware locatie van de Vaccea-stad bewezen. In verschillende delen van het oude deel van de stad zijn overblijfselen uit de Romeinse tijd verschenen, zoals in de straten Angustias, Arribas, Juan Mambrilla en in die van de Empecinado en Padilla, waar er bewijs is van het verschijnen van verschillende Romeinse mozaïeken. Er zijn ook vondsten gedaan in perifere punten van de stad; In de omgeving van het klooster van Nuestra Señora de Prado werd in de jaren 50 een Romeinse villa ontdekt: de Romeinse villa van Prado, die een groot architectonisch wooncomplex herbergt, vergezeld van mozaïeken. In feite zit een groot mozaïek van marmer en kalksteen, de Mosaico de los cantharus (gedateerd in de 4e eeuw), over het halfrond van de Cortes de Castilla y León (gedeponeerd door het Museum van Valladolid).

Herbevolking en uitbreiding



In de 11e eeuw, tijdens de herbevolking van de Meseta, vertrouwde koning Alfonso VI van León y Castilla de graaf van Saldaña y Carrión, Pedro Ansúrez, en zijn vrouw, Doña Eylo, de nederzetting toe. Totdat Alfonso VI de heerschappij ervan aan graaf Pedro Ansúrez schenkt, in 1072, vond de groei van de stad niet plaats. Don Pedro liet voor zichzelf en zijn vrouw, Doña Eylo, een paleis bouwen dat niet bewaard is gebleven. Hij bouwde ook de collegiale kerk van Santa María (waardoor het de rang van stad kreeg) en de kerk van La Antigua. In 1208 noemde koning Alfonso VIII van Castilië het een hoffelijke stad en werd het het culturele centrum van Castilië.



Na de vroege dood van Enrique I van Castilië en de troonsafstand van zijn moeder, kreeg Fernando III de Heilige in 1217 het koninkrijk Castilië toegewezen, in een akte die werd gehouden op de Plaza Mayor van Valladolid. Tijdens de twaalfde en dertiende eeuw kende Valladolid een snelle groei, begunstigd door de commerciële privileges die werden verleend door de vorsten Alfonso VIII en Alfonso X El Sabio. Doña María de Molina, al 30 jaar koningin en regentes van Castilië, vestigde er rond 1300 haar woonplaats en breidde het enorm uit. In 1346 schonk paus Clemens VI de stier die de oprichting van de universiteit mogelijk maakte.



Gedurende deze eeuwen deed de stad af en toe dienst als koninklijke residentie en zetel van de Cortes. Het eerste Alcazarejo werd omgevormd tot het Real Alcazar en koningin María de Molina liet een paleis bouwen, dat haar gewone verblijfplaats was. Op 19 oktober 1469 vierden Isabel de Castilla en Fernando de Aragón (die Fernando II van Aragón zou worden) hun geheime huwelijk in het Palacio de los Vivero (voormalige locatie van de Kanselarij), en brachten hun huwelijksreis door in het kasteel van Fuensaldaña. . Onder de katholieke vorsten beleefde de stad een periode van grote universitaire dynamiek, met als hoogtepunt de oprichting van de Colegio Mayor de Santa Cruz (door kardinaal Mendoza) en San Gregorio (door de Dominicanen), waardoor Valladolid een van de broeinesten werd van de moderne bureaucratie.

16e-18e eeuw



In 1489 werd het hof van kanselarij definitief opgericht, en in 1500 dat van de inquisitie, om te oordelen over ketterij die leidde tot de viering van de Autos de Fe. In 1506 stierf Christoffel Columbus in Valladolid, en zijn lichaam werd begraven in de stad, in het klooster van San Francisco, het gebouw waar later het Zorrilla Theater was gevestigd, hoewel het later werd verplaatst. Vervolgend met een andere navigator, ondertekende Magellan in Valladolid de capitulaties met koning Carlos I van Spanje, voordat hij op 22 maart 1518 aan zijn westelijke route naar Indië begon.



Een tijdlang verloor de stad haar privileges, teruggetrokken door keizer Carlos, zoon van Juana la Loca en Felipe el Hermoso, als vergelding tegen de comuneros die tegen zijn toetreding tot de troon waren. In Villalar wordt elk jaar op 23 april de Dag van Castilla y León gevierd, om te onthouden wat er in dit land is gebeurd. Na het incident werd Valladolid een van de hoofdsteden van het Spaanse rijk van Carlos I van Spanje en V van Duitsland, waardoor het een groot politiek, juridisch en financieel belang kreeg.

Plan van Valladolid in 1738, werk van de klerk Ventura Seco, hertekend door Juan Agapito y Revilla in 1901.



Democratie



Valladolid zet zijn groei voort met de komst van democratie in Spanje. Met de eerste democratische gemeenteraadsverkiezingen (1979) kwamen de socialisten naar het kantoor van de burgemeester (de socialist Tomás Rodríguez Bolaños bleef burgemeester van 1979 tot 1995, het jaar waarin de Popular Party de verkiezingen won, momenteel werkzaam in het kantoor van de burgemeester met Francisco Javier León de la Riva). In de jaren tachtig ontstonden er nieuwe woonwijken (zoals Parquesol), waardoor de stad in omvang groeide. De stad wordt de definitieve zetel van de uitvoerende (Junta) en wetgevende (Cortes) bevoegdheden van Castilla y León bij wet die in 1987 werd aangenomen, hoewel de Cortes zich in het kasteel van Fuensaldaña bleven bevinden tot de inhuldiging in 2007 van het nieuwe hoofdkantoor in de Villa del Prado buurt van de stad.





Valladolid is een Spaanse stad in het noordwesten van het Iberisch schiereiland, de hoofdstad van de gelijknamige provincie en de zetel van de Cortes en de Junta van de autonome gemeenschap Castilla y León. Volgens gegevens van de volkstelling van 2009 heeft het 317.864 inwoners, waarmee het de 13e meest bevolkte stad van Spanje is en de eerste van het hele noordwesten van Spanje. Van zijn kant is het grootstedelijk gebied van de stad, dat uit 23 gemeenten bestaat, het 20e in Spanje, met een bevolking van 410.534 inwoners (INE 2008).



Hoewel er tekenen zijn van nederzettingen die tot het lagere paleolithicum behoren, had Valladolid pas in de middeleeuwen een stabiele bevolking. Tijdens de herbevolking van het plateau vertrouwde Alfonso VI de nederzetting ervan toe aan graaf Pedro Ansúrez en verleende hem de heerschappij ervan in 1072. Vanaf deze datum begon de groei ervan en schonk het zich aan verschillende instellingen; Collegiale Kerk, Universiteit of Alcázar Real. Hierdoor werd het de zetel van het Castiliaanse hof en later, tussen 1601 en 1606, de hoofdstad van het Spaanse rijk, totdat de hoofdstad uiteindelijk naar Madrid werd overgebracht. Vanaf dat moment brak een periode van verval aan die pas gered kon worden met de komst van de spoorlijn, in de 19e eeuw, en met de industrialisatie van de stad, al in de 20e eeuw.



Het behoudt in zijn oude stad een interessant historisch complex, bestaande uit huizen, paleizen, kerken, pleinen, lanen en parken, samen met een belangrijk museumerfgoed. Onder de culturele evenementen die in de stad worden gehouden, vallen de Heilige Week in Valladolid en de Internationale Filmweek van Valladolid op.





Plaats



De stad Valladolid ligt in het noordwestelijke deel van het Iberisch schiereiland. Het is gelegen in het midden van het Noordplateau, een afdeling van het Centrale Plateau, en daarom presenteert het een typisch, vlak landschap met weinig vegetatie. Het reliëf van Valladolid bestaat uit een vlakte die wordt onderbroken door kleine reeksen heuvels die aanleiding geven tot een bergachtig landschap van getuigenheuvels zoals San Cristóbal (843 m), een paar kilometer van de hoofdstad. De coördinaten van de stad zijn 41º 38´ N 4º 43´ W en de gemiddelde hoogte boven zeeniveau is 698 meter boven zeeniveau.

Weer



Het klimaat van Valladolid is continentaal mediterraan. Waarschijnlijk typeert het Castiliaans gezegde ´´Negen maanden winter en drie van de hel´´ het perfect. Dit komt door de ligging van de stad in het midden van het noordelijke plateau, dat, volledig omgeven door bergen, het isoleert van de zee en een extreem en droog klimaat vormt voor wat zou worden verwacht op bijna 700 meter hoogte en slechts 190 kilometer. vanaf de Cantabrische Zee in een rechte lijn. De bergen die het plateau afbakenen houden de wind en de regen vast, behalve in het westen, waar de afwezigheid van grote bergen het open laat naar de Atlantische Oceaan en het is hier doorheen, door Portugal, waar de meeste regenval de Valladolid. De wind uit het noorden komt droog en koud aan in Valladolid, en die uit het zuiden is meestal warm en vochtig, maar het is uit het westen en zuidwesten waar de regen meestal Valladolid bereikt. De heersende winden in Valladolid komen uit het zuidwesten, en dat zien we bijvoorbeeld terug in de oriëntatie van de landingsbaan van Villanubla Airport.



Neerslag is vrij onregelmatig verdeeld over het jaar, hoewel er een duidelijk minimum is in de zomer en een maximum in de herfst en lente. De jaarlijkse neerslag is 435 mm en de gemiddelde relatieve vochtigheid gedurende het hele jaar is 65%. Er zijn 2.534 uren zonneschijn en 71 dagen regen per jaar.



De temperaturen zijn behoorlijk extreem, met behoorlijk grote verschillen tussen dag en nacht, met een jaargemiddelde van 12,3 ° C. De winters zijn koud met frequente mist en vorst (gemiddeld 61 dagen vorst). De stad heeft 8 dagen sneeuw per jaar; Hoewel zware sneeuwval zeldzaam is, zijn ze vanwege de specifieke geografische ligging van de stad ook niet onmogelijk.

Hydrografie



Zoals hierboven aangegeven, is de meest waarschijnlijke oorsprong van de naam van de stad afkomstig van de Keltische uitdrukking Vallis tolitum (Vallei van de wateren), en het is dat Valladolid wordt ingekaderd in de samenvloeiing van de Pisuerga-rivier met de Esgueva-rivier. De laatste doorkruiste de stad in twee takken, totdat de kanalisatie aan het einde van de 19e eeuw plaatsvond. Bovendien doorkruist de rivier de Duero de gemeente via de kern van Puente Duero, ten zuiden van Valladolid.



De Pisuerga, de belangrijkste rivier in de stad, biedt momenteel verschillende vrijetijds- en culturele mogelijkheden. Met de boot ´´De legende van Pisuerga´´ kunt u een tochtje maken over de rivier, vanaf het instapstation, gelegen in het Parque de las Moreras, stroomafwaarts, naar de naburige stad Arroyo de la Encomienda. Het is een boot van 25 meter lang en 6 meter diep. Tijdens de reis kun je de flora en fauna van de Pisuerga van dichtbij observeren. Bovendien heeft Valladolid een kunstmatig strand, Playa de las Moreras, waardoor mensen in Valladolid midden in het centrum kunnen zonnebaden en zelfs een duik kunnen nemen in Pisuerga zelf.



Valladolid heeft ook twee kunstmatige kanalen: het Canal de Castilla, gebouwd tussen het midden van de 18e eeuw en het eerste derde deel van de 19e eeuw om het transport van tarwe van Castilla naar de noordelijke havens te vergemakkelijken; en het Duero-kanaal, gebouwd in de 19e eeuw om de watervoorziening van de hoofdstad te verzekeren en de aanleg van geïrrigeerde gebieden ten zuiden van de stad mogelijk te maken.

Beeldhouwkunst



De sculptuur in Valladolid wordt gekenmerkt door werken die illustere personages vertegenwoordigen die op deze manier zijn herinnerd. Zo werd in 1887 het staande standbeeld van Miguel de Cervantes geïnstalleerd op het Universiteitsplein, met antiek kostuum, pen en boek in de aanslag, gemaakt door Nicolás Fernández de la Oliva. De schrijver José Zorrilla heeft ook een sculptuur op het plein dat zijn naam draagt. De stichter van de stad, graaf Pedro Ansúrez, heeft een standbeeld in het midden van de Plaza Mayor, gemaakt in 1903 door Aurelio Carretero. Het Columbus-monument, het werk van de kunstenaar Antonio Susillo, en ingehuldigd in 1905, herinnert aan de figuur van de ontdekker.



Ook opmerkelijk zijn de sculpturen die de Campo Grande de Valladolid sieren, en vlakbij, bij de ingang van de Cavalerie Academie, het monument voor de Jagers van Alcántara, uit 1931, het werk van Mariano Benlliure.



Op een ander punt in de stad staat een standbeeld van Felipe II boven de Plaza de San Pablo; Gemaakt in 1964 door Federico Coullaut-Valera, het is een kopie van die op de Plaza de la Armería in Madrid en imiteert het model van Pompeyo Leoni. Bij de ingang van Calle Cadenas de San Gregorio werd in 1982 het ijzeren beeld Lo deep is the air, door Eduardo Chillida, geïnstalleerd als eerbetoon aan de dichter Jorge Guillén uit Valladolid.





Parken en tuinen



Het oudste en meest karakteristieke park in de stad is Campo Grande; Het is een grote romantische tuin, gelegen in het hart van Valladolid, ontworpen in zijn huidige vorm door Miguel Íscar, burgemeester van Valladolid tussen 1877 en 1880. Het herbergt een grote verscheidenheid aan bomen die een echte botanische tuin vormen. Ze bewonen verschillende vogels en pauwen zijn beroemd en, sinds kort, eekhoorns.



Op de oude noordelijke tak van de Esgueva, ook aan het einde van de 19e eeuw, werden de Poniente-tuinen aangelegd:

«Aan de oever van de Esgueva werd een bos aangelegd, toen werd het kanaal smaller en was er een esplanade waar de gemeenteraad op 10 april 1863 mee instemde om de titel Plazuela del Poniente te dragen, juist omdat het bij deze wind van de stad."

Juan Agapito en Revilla



Het is een eenvoudige tuin met in het midden twee pergola's die een pleintje herbergen met een fontein die herinnert aan het werk van de schrijver uit Valladolid Jorge Guillén.



Langs de loop van de Pisuerga zijn er ook groene gebieden. Beginnend vanuit het noorden, wordt het Ribera de Castilla Park (ingehuldigd op 20 maart 1988), met een oppervlakte van 12 hectare, bevolkt door verschillende soorten populieren, populieren of lindebomen. Het Parque de las Moreras volgt de stroming van het water en heeft verschillende promenades, sportgebieden en een rivierstrand. Ernaast ligt de Francisco Sabadell Rose Garden, een kleine tuin die uitsluitend uit rozen bestaat.



Andere groene gebieden zijn de Pinar de Antequera, de belangrijkste natuurlijke hulpbron van de hoofdstad van Valladolid; het park Las Norias de Santa Victoria, dat de oude faciliteiten van de suikerfabriek Santa Victoria bezet, de botanische tuin Victoria, met 30 verschillende soorten bomen en een aantal inheemse soorten, het Fuente de la Salud Park van de Barrio Los Pajarillos, het Parque de Canterac en de la Paz in Las Delicias of het Parque del Mediodía in Parquesol.





SEMINCI



De Valladolid International Film Week (SEMINCI) wordt jaarlijks eind oktober gehouden. Opgericht in 1956 als "Valladolid Religieuze Filmweek", werd het gehouden met Pasen en evolueerde het tot een van de belangrijkste filmfestivals in Spanje, met als doel het verspreiden en promoten van artistieke categoriefilms die bijdragen aan kennis van de wereldcinematografie. Het festival heeft zijn hoofdkantoor in het Calderón Theater, waar het openingsgala, de vertoning van films van de officiële sectie en het slotgala worden gehouden, waarin de Golden Spike, de hoofdprijs van het festival, wordt uitgereikt. Personages uit de filmwereld hebben door SEMINCI geparadeerd, zoals Ken Loach, Brad Pitt, Kenneth Branagh, Ang Lee, Sophia Loren, Julie Christie, John Cleese, María de Medeiros, Liv Ullmann, Abbas Kiarostami, Atom Egoyan of Mira Sorvino.



Taal en literatuur



Valladolid staat bekend als de geboorteplaats van het Spaans, het staat bekend als de plaats waar het beste Castiliaans wordt gesproken. Dit feit krijgt vorm bij de bevordering van initiatieven voor de oprichting van centra die gespecialiseerd zijn in het onderwijzen van de Spaanse taal aan buitenlanders. Maar ondanks deze roem wordt de toespraak van Valladolid gekenmerkt door diatopische kenmerken zoals Leísmo, Laísmo en andere typisch voor het Noord-Castiliaans dialect.



Valladolid was gastheer van het II Internationale Congres van de Spaanse taal in 2001, dat tussen 16 en 19 oktober van dat jaar werd gehouden onder de titel "Spaans in de informatiemaatschappij".



Maximaal vier Cervantes Awards, de hoogste literaire onderscheiding in de Spaanse taal, zijn gekoppeld aan Valladolid: Miguel Delibes, Jorge Guillén (beiden inwoners van de stad), Francisco Umbral en José Jiménez Lozano (al vele jaren inwoners). Andere prominente auteurs die in de stad zijn geboren, zijn José Zorrilla, Gaspar Núñez de Arce, Rosa Chacel, Gustavo Martín Garzo, Blas Pajarero of Fernando de Orbaneja.

Muziek en dans



Het Miguel Delibes Cultureel Centrum, ingehuldigd in 2007, is het hoofdkwartier van het Castilla y León Symfonie Orkest, het Professionele Muziekconservatorium van de stad, de Hogere School voor Dramatische Kunst en de Professionele School voor Dans en Experimenteel Theater. Daarnaast is het uitgerust met een auditorium met een capaciteit van 1.700 toeschouwers, een kamer voor kamermuziek en een andere voor experimenteel theater.



De theaters Calderón (gerenoveerd in 1999) en Zorrilla (praktisch herbouwd tussen 2005 en 2009) bieden tijdens hun seizoenen een programma dat de meeste uitvoerende en muzikale kunsten omvat. Er zijn tal van koorgroepen en andere orkesten, zoals het Young Symphony Orchestra of het Young University Orchestra. Daarnaast komen volksmuziekgroepen zoals Candeal uit de stad, en op het gebied van moderne muziek vallen de Celtas Cortos, een zeer succesvolle Keltische rockgroep in de jaren 90, en anderen als Greta y los Garbo of Los zelf op.

goede week

De Heilige Week in Valladolid, met polychrome gravures van grote artistieke waarde door meesters als Juan de Juni, Gregorio Fernández of Alonso Berruguete, trekt jaarlijks bezoekers uit heel Spanje en de rest van de wereld.



Tijdens de Passieweek, en zolang het niet regent, processie de negentien broederschappen van Valladolid door het historische centrum van de stad. De geschiedenis van de Heilige Week in Valladolid gaat terug tot de 15e eeuw, hoewel er vroeger processies waren in de kloosters, waar de oudste broederschappen zoals Santa Vera Cruz, Angustias, La Piedad, La Pasión en Nuestro Padre Jesús Nazareno werden geboren.



Tijdens de Goede Week in Valladolid is in de straten een van de belangrijkste tentoonstellingen van religieuze beelden ter wereld te zien, houtsnijwerk waardoor de Heilige Week in Valladolid uitgeroepen is tot Internationaal Toeristisch Belang.



Trappen zoals de Virgen de las Angustias, een van de belangrijkste gravures van Juan de Juni, La Sagrada Cena, door Juan Guraya, La Oración del Huerto, door Andrés de Solanes, El Señor Atado a la Columna en El Descentación, door Gregorio Fernández, o The Tears of San Pedro, door Pedro de Ávila, herinneren burgers aan het verband tussen religie en kunst.



De Goede Week in Valladolid onderscheidt zich niet alleen door de artistieke uniciteit van de stappen, maar ook door de nuchterheid, stilte en respect die in elke handeling heersen.



Binnen de Valladolid Passieweek vallen gebeurtenissen op zoals de Proclamatie en de Preek van de Zeven Woorden die de Plaza Mayor van Valladolid transformeren in een setting die lijkt te dateren uit de 16e eeuw en de Algemene Processie van de Heilige Passie van de Verlosser op Goede Vrijdag. een reis van het Laatste Avondmaal tot de eenzaamheid van de Maagd en waarin je de 32 belangrijkste sculpturale ensembles kunt zien.

---